De afgelopen tijd stond vnl. in het teken van ‘try before u die': ik heb weer eens wat adrenalineverhogende activiteiten gedaan. Zo heb ikgeskydived, gebungyjumpt van 134 m hoog en een gletsjer beklommen. Maar laat ik bij het begin na het einde van het vorige verhaal beginnen...

De volgende dag ben iknaar Rotorua gevlogen met eerst nog een tussenlanding Christchurch, Rotorua wordt wordt ook wel 'sulphur city' genoemd,dat vanwege de vele hot springs en geisers door de vulkanische omgeving . Het was al vanaf een afstandte ruiken.Het ruikt ongeveer naar rotte eieren.

De middag kon je gebruiken om wat activiteiten te ondernemen (NZ is niet voor nietseen outdoor land). Het zorben had ik al in Oz gedaan en daarom heb ik gekozen voor een lieflijk ritje omhoog in een skylift om vervolgens de heuvels afnaar beneden te 'lugen'. 'Lugen' houdt in dat je in een kleine kart naar beneden crost door alleen je stuur te gebruiken. Stuur naar voren is gassen en stuur naar achteren is remmen. Simpel, niet? Nou nee, niet als je wedstrijdje doet met je medereisgenoten en elkaar van de sokken probeert te rijden. Gelukkig had ik uit voorzorgeen lange broek en lange mouwen aan gedaanen ben ikuiteindelijk niet gecrasht, maar degenen die met korte mouwen 'lugeden' zullen dat waarschijnlijk niet nog een tweede keer doen.

De avond stond in het teken van de Maori's, de oorspronkelijke bewoners van NZ. Vlakbij Rotorua lag een Maori-dorp waar men kennis kon maken met de gebruiken en gewoontes van de Maori's. Elke afvaardiging toeristen moest een mannelijke chief uit hun midden kiezen om de Maori'stijdens de welkomstceremonie te begroeten. Deze ceremonie bestond uit veel intimiderend gedrag enhet uitsteken van de tong door de Maori's. Voor alle andere aanwezigen was dit ten strengste verboden. Na dehongi (neuszoenen) door de verschillende chiefs kon iedereen een kijkje nemen inhet dorp. Vervolgens kregenwe een zang en dans performancevoorgeschoteld waarbij de bekende 'haka' (krijgsdans dieookwordt gebruikt door het rugbyteam van NZ, de All Blacks) nietontbrak.Bij het bezoek zat een diner inbegrepen. De avond werdafgesloten in de populairste bar in town, deLava-bar, waar het tot in de nachtelijke uurtjes gezellig was.

Waimangu is het enige hydrothermale stelsel in de wereld waarvan het begin van activiteit aan de oppervlakte tot op de datum precies is aan te geven, nml. 10 juni 1886. Op die dag veroorzaakte een geweldige vulkaanuitbarsting het ontstaan van een groot aantal kraters in dit gebied. Het Totorua-Taupo gebied (Taupo's vulkanische zone) wordt gekenmerkt door spectaculaire verschijningen die het resultaat zijn van hun ligging in de Pacific 'Ring of Fire'. De 'Ring' geeft in Nieuw Zeeland de grens aan tussen de tektonische platen van de Stille Zuidzee en de India/Australische platen. Waimangu is een beschermd natuurreservaat. Veel van zijn geothermale verschijnselen worden erkend als van internationale betekenis.

De Tarawera vulkaan, het Totomahana bekken en de kraters van de Waimangu vulkanische vallei, allen gelegen langs een van 's werelds grootste breuken, zijn de locaties van de grootste uitbarsting die plaatsgevonden heeft in de Nieuw Zeelandse geschiedenis.

De volgende dag kreeg ik een excursie in de omgeving van Rotorua. Dit was een begeleidende wandeling langs spectaculaire vulkanen, warm waterbronnen, hete modderpoelen en spuitende geisers. Na de lunch zijn we naar het merengebied ten zuiden van Rotorua gereden. We hebben toen uitzicht gehad over Lake Tikitapu en Lake Torokakahi.

Daarna hebben we een boswandeling gehad door Burried Village en het bosrijke gebied rondom Lake Tarawera. 'S Avonds hebben we bij het haardvuur gezellig gegeten en gedronken.

Te Puia, de thermal areavan Rotorua met mud pools engeisers, waarvan we een paar erupties konden bewonderen. Na een lange busritarriveerden we in demiddagin Waitomo waar het legendarische blackwater rafting op het programma stond. Rond Waitomo liggen verscheidene grotten vol met gloeiwormen.

Laat in de middag ben ik met de bus naar Auckland gegaan. S'avonds aangekomen heb ik nog even Auckland bezichtigd en een kroeg gepakt om dan lekker naar bed te gaan.

De volgende dag maakte ik kennis met de belangrijkste hoogtepunten van Auckland. Een bezoek aan de haven verklaart waarom Auckland 'The City of Sails'wordt genoemd. Vanaf de top van Mount Eden hadden we een prachtige uitzicht over de stad, waarna we naar Kelly Tarlton's Antarctic Encounter zijn geweest. S'middags heb ik de hoge Sky Tower van 328 meter nog bezocht. De rest van de dag kon ik zelf in vullen.

Nieuw-Zeeland heeft slechts 4 miljoen inwoners en een kwart van hen woont in Auckland. Het mooiste uitzicht over Auckland is vanuit de Sky Tower, een toren van bijna 300 m. hoog en Mt. Eden, een van de 'pa's' in Auckland('pa' = heuvel die vroegergebruikt werd als fort door de maori's). Een city trip door Auckland zorgde ervoor dat ikeen bridgewalk kon doen overde Harbour Bridge enAuckland vanaf de groene heuvels van Devonport kon bewonderen. Een andere trip die de moeite waard was, was een bezoekje aan het vulkanische eiland Rangitoto. Dit eiland is ongeveer 650 jaar geleden uit de zee gerezen tijdens een vulkaanuitbarsting.Als je een voet aan walzet zie je dat Rangitotovrijwel geheel met lava is bedekt waaruit inmiddels vegetatie is gegroeid.Een klim naar dekrater die op bijna 300 m. hoogte ligt, wordt beloond met een superb view over Auckland endeomringende eilanden inde HaurakiGolf. Het hotel in Auckland ligt vlakbij de hoofdstraat en de avonden worden ingevuld met bezoekjes aan backpackersbars en het kijken van films. Het nightlife in Nieuw-Zeeland is wel wat bedeesder dan in Oz maar datbetekent wel dat ik het slaaptekort van de afgelopen dagen kan inhalen...

De volgende dag gaat mijn reis naar Nadi ( Fiji Eilanden)

Voor het thuisfront: mijn vlucht gaat om 2 maart, 09:25 uur lokale tijd. Dan vlieg ik naar Nadi.

Grtzz. Edwin