Dag 35, 36, 37 & 38 Shanghai (China) & Schiphol Amsterdam
Na enkele broeierige en warme dagen op de Fiji Eilanden breng ik een bezoek aan de grootstestad van China: SHANGHAI (ook wel Sjanghai). Het is ook een gemeente en is een van de vier steden in China die de status van provincie hebben (stadsprovincie). Tevens is Sjanghai qua inwonersaantal de grootste gemeente ter wereld.In 2003 was de officieel geregistreerde bevolking 13,43 miljoen, maar meer dan 5 miljoen mensen wonen en werken ongeregistreerd in Sjanghai. Van die 5 miljoen behoren 4 miljoen tot de tijdelijke migrantenbevolking die voornamelijk laaggeschoold werk doet. De stad is sinds 2004 de grootste wereldhaven en heeft daarmee de positie van Rotterdam overgenomen.
Aangezien het metronetwerk van Sjanghai erg goed is, ga ik met de metro door Shanghai. Ik gameteen nadat ik mijn koffer in de kamer hebben gedropt richting centrum dat zich veelal rond het People Square bevindt. Daar duik ik de West Nanjing street in. Een grote drukke winkelstraat waar ik gelijk worden overvallen door de vele straatverkopers die je van alles willen verkopen zoals, horloges, t-shirts, tassen, DVD's, vliegers en noem de rest van alle toelie die we gezien hebben maar op. Vaak wordt je door deze mensen dan weggeleid naar de zijstraten van Nanjing street waar zij hun winkeltje hebbenmet alle genoemde namaakartikelenvan alle bekende merken.
Nanjing street loopt helemaal door tot aan de Huangpu rivier. Aan de kade van deze rivier ligt het oude koloniale deel van de stad 'The Bund' genaamd. Bekend vooral voor de oude gebouwen uit de koloniale tijd. De Bund is een wandelpromenade langs de rivier die een mooi uitzicht geeft op het moderne zakendistrict Pudongaan de andere kant van de rivier met onderandere de beeldbepalende 'Oriental Pearl TV Tower'.Het is een mooi contrast tussen de oost- en de westoever van de rivier.
De tweede dag ga ik naar het Sjanghai museum. De entree is gratis en er staat dan ook een erg lange rij voor de deur. Maar na een uurtje wachten kan ik dan toch eindelijk naar binnen. Het museum bestaat uit verschillende verdiepingen met verschillende zalen over uiteenlopende onderwerpen. Zo zijn er o.a.tentoonstellingen van Chinees brons en keramiek, Chinese mindereheden en hun cultuur enChinese kunst. Het is een mooi, niet te groot, zeeroverzichtelijk museum en dus absoluut een aanrader. Na het museum ga ik richting het oude stadsdeel van Sjanghai, of in elke geval dat gedeelte wat daar nog van over is. In dit deel ligt het bekende Yuyuan park. Het is een erg mooi park met mooie oude huisjes in chinese stijl midden tussen vijvers en mooi aangelegde tuinen.
De derde dag ben ik naar de andere kant van de Huangpu rivier gegaan om een bezoek te brengen aan Pudong park en de Oriental Pearl TV Tower.Via een tunnel onder de rivier door naar de andere kant is leuk maar stelt niet zo heel veel voor je kunt ook naar de andere kant per metro.De Oriental Pearl TV Tower is de hoogste toren in de China met 468 meter. De toren omvat in het totaal 11 bollen: grote en kleine. De twee grootste bollen volgens de lengterichting van de toren hebben een doorsnede van 50 m (onderste) en 45 m (bovenste). De verbindende cilindervormige kolommen zijn elk 9m in doorsnede. De kleinste bol bovenaan de toren heeft een diameter van 14m.
Er zijn drie observatieniveaus in de toren, de hoogste (Space Module) is te vinden op 350 m. De lagereop 263 m (Sightseeing Floor) en op 90 m (Space City). In de bol waar de Sightseeing Floor zich bevindt is ook een ronddraaiend restaurant opgenomen op 267 m hoogte. Verder zijn er regelmatig tentoonstellingen, is er een winkelcentra en zijn er restaurants te vinden. Tussen de twee bollen bevindt zich het 'Space Hotel'. De antenne bovenaan de toren is op zichzelf 118 m hoog. Ze verzorgt radio- en televisieuitzendingen voor een groot deel van de stad. Vanaf de toren heb je een prachtig uitzicht over de stad mits het niet te bewolkt is en er niet te veel smog hangt. We hadden redelijk zicht maar niet geweldig helaas.
Vanaf de Bund heb ik de toren al gezien en is beeldbepalend in de skyline van de Huangpu rivier. Er staan nogtwee andere hoge kantoorgebouwen: de Shanghai World Financial tower van 492 meter en de Jin Mao tower van 421 meter.
Dag 4 heb ik in de ochtend French Connection bezocht. Dit iseen oude koloniale stadswijk met leuke huizen, barretjes en restaurantjes. Het is wel een erg duur deel van de stad. Van hieruit wandelen we door Fuxing Park, het oudste park van Sjanghai. Ik wandel nog door enkele oude straatjes met veelal Chinese eettentjes maar of deze nog lang zullen bestaan lijkt mij niet. De omgeving is al flink aan het vernieuwen en er komen met de dag nieuwe winkelcentra, luxe winkels en restaurants bij.
De rest van de dag doe ik eigenlijk niets meer dan shoppen, shoppen en shoppen. Ik breng mijn spullen al vast naar het vliegveld. Vanaf het vliegveld neem ik de Maglev trein terug naar de stad. De magnetische hogesnelheidstrein haalt een topsnelheid van 431 km per uur!!!! Erg gaaf om daar eens een ritje mee te maken. Al duurt het niet langer dan 8 minuten maar ik heb een retourtje dus 's middags nogmaals vanuit de stad naar het vliegveld.
Ben op om 14:30 uur lokale tijd geland, na een vlucht van ongeveer 11 uur.
Voordat ik mijn koffer kon pakken heb ik eerst een treinkaartje gekocht. Mijn koffer kwam als 2e van de band af en kon gelijk doorlopen bij de douane, geen controle.
Nog geen 10 minuten later zat ik in de trein richting huis.
Dit waren mijn laatste dagen van mijn vakantie. Helaas mijn vakantie zit er al weer op.
Heb enorm genoten van deze reis en hoop in de toekomst nog eens een keer zo'n reis mee te mogen maken.
Dit is echt iets wat je een keer hebt moeten mee maken.
Grtz. Edwin
Dag 30,31,32,33 & 34 Fiji Eilanden
'Ni Sa Bula'- Welkom op Fiji. Dat is het eerste dat je op Fiji hoort en je hele vakantie blijft horen. Bula! betekten Hallo! en wordt bijna altijd vervolgd door handen schudden en vragen hoe je heet, waar je vandaan komt en of je Fiji leuk vindt. Wat dat betreft hebben de toeristische reisgidsen niets te veel gezegd. De bevolking van Fiji is heel erg hartelijk en vrolijk! Fiji iseen van de Polynesische eilanden in de Stille Oceaan. Een groot deel van de bevolking is van Polynesische afkomst (veel van de eilandjes in de buurt zoals Samoa, Tongo, etc.) en een ander aanzienlijk deel is afkomstig uit India en ooit als gastarbeider hier naartoe gekomen. Dus ook een mengelmoes van religies, methodist, katholiek, hindoe en moslim, hetgeen hier in redelijke samenhorigheid samenleeft.
Omdat mijn hotel niet echt een strand heeft, en niet dicht in de buurt is van een dorp of stad ( Nadi is ongeveer in 1,5 uur bereikt en Suva in ongeveer 2,5 uur) besluit ik de volgende dag mee te gaan met een dagtocht naar een onbewoond eiland. Met het busje van het hotel rijden we een uurtje over Viti Levu en komen na een lang stuk niet geasfalteerde weg bij een rivier. We rijden over een erg smalle brug waar ook de suikerriet-trein gebruik van maakt.
Op een groot gedeelte van Viti Levu wordt suikerriet geteeld. De Indiase bevolking is daarvoor zo'n 200 jaar geleden als slaaf door de Engelsen naar Fiji getransporteerd. Ze zouden eigenlijk maar 5 jaar blijven. De suikerriet-trein bestaat uit een geelblauwe locomotief en honderd karretjes van een meter lang. Het riet ligt in grote bundels over dwars op de karretjes.
We bekijken nog even snel het mooiste strand van Viti Levu; Natadolo Beach. Het is een echt bounty-strand van een paar kilometer lang met bijna wit zand en veel palmbomen. Omdat het zo afgelegen ligt komen er weinig bezoekers.
Met een platbodem varen we de rivier af en zien uiteindelijk in de oceaan een hoop goudgeel zand met een paar palmbomen; Robinson Crusoe Island. Op het strand staan een paar Fijianen en een blanke jongen met rieten rokken en ukeleles een welkomstliedje voor ons te zingen.
Op het Robinson Crusoe-eiland is gelegenheid tot volleyballen, vissen met een lijntje, kokosnoten plukken en echt gezellig doen.
De volgende dag ga ik het binnenland van Viti Levu in. Ik stap bepakt en bezakt in het openbaar vervoer. Het blijkt niet de meest luxe bus en hij is bovendien overvol, en tevens stinken deze bussen naar uitlaat gassen.
De eerste helft van de rit gaat redelijk voorspoedig maar na Rakiraki is de weg niet meer geasfalteerd. We rijden urenlang over een blubberig nat karrenspoor. De omgeving heeft iets mysterieus met het tropisch regenwoud in de regen en de zwarte Fijianen die ons vanonder hun paraplu toelachen.
Na het vierde dorpje is de weg versperd door een minibusje dat vast zit in de blubber. Ondanks trek- en duwpogingen verandert er weinig. Onze buschauffeur krijgt ineens een goed idee. Er gaat een touw om de achterbumper van de minibus en om de voorbumper van onze bus, waarna onze bus achteruit probeert te rijden. Het minibusje komt door deze actie inderdaad los, maar ligt uiteindelijk gekanteld langs de weg in een andere modderpoel. Het scheelt dat we nu wel kunnen passeren. We laten de minibus ontredderd achter en vervolgen onze weg.
Dit is het Fiji uit de reisfolders. Meestal maken reisgidsen de bestemming wat mooier, maar dat is hier onmogelijk. Goudgele stranden met palmbomen waar grote donkergroene bladeren ons tegemoet wuiven. We horen zachtjes 'bula' ritselen. We passeren de eilandjes Aqua Land, het onder jongeren populaire Beachcomber en het zeer mondaine Treasure Island. De eilanden zijn in maximaal 10 minuten rond te lopen en voorzien van dure slaapgelegenheden. Het lijkt soms alsof er eerst een hotel dreef waar later een eilandje omheen is gelegd.
We varen een halfuurtje over de onstuimige oceaan en zien de donkere vlekken in het water steeds groter worden. Wanneer we nog dichterbij komen lijkt het alsof een wel zeer getalenteerde schilder wat goudgele spetters op de kristalheldere oceaan heeft gepenseeld. Onwerkelijk mooi. De piepkleine eilanden lijken boven het water te zweven.
De laatste 2 dagen heb ik eigenlijk niets gedaan. Alleen luieren en bijkomen van de drukke periode in Australie en Nieuw Zeeland.
De laatste dag is al weer aangebroken en ik vlieg vandaag naar Shanghai (China)
Voor het thuisfront: mijn vlucht gaat om 8 maart, 07:15 uur lokale tijd. Dan vlieg ik naar
Shanghai.
Grtz. Edwin
Dag 26,27, 28 & 29 Rotorua, Waitomo & Auckland
De afgelopen tijd stond vnl. in het teken van ‘try before u die': ik heb weer eens wat adrenalineverhogende activiteiten gedaan. Zo heb ikgeskydived, gebungyjumpt van 134 m hoog en een gletsjer beklommen. Maar laat ik bij het begin na het einde van het vorige verhaal beginnen...
De volgende dag ben iknaar Rotorua gevlogen met eerst nog een tussenlanding Christchurch, Rotorua wordt wordt ook wel 'sulphur city' genoemd,dat vanwege de vele hot springs en geisers door de vulkanische omgeving . Het was al vanaf een afstandte ruiken.Het ruikt ongeveer naar rotte eieren.
De middag kon je gebruiken om wat activiteiten te ondernemen (NZ is niet voor nietseen outdoor land). Het zorben had ik al in Oz gedaan en daarom heb ik gekozen voor een lieflijk ritje omhoog in een skylift om vervolgens de heuvels afnaar beneden te 'lugen'. 'Lugen' houdt in dat je in een kleine kart naar beneden crost door alleen je stuur te gebruiken. Stuur naar voren is gassen en stuur naar achteren is remmen. Simpel, niet? Nou nee, niet als je wedstrijdje doet met je medereisgenoten en elkaar van de sokken probeert te rijden. Gelukkig had ik uit voorzorgeen lange broek en lange mouwen aan gedaanen ben ikuiteindelijk niet gecrasht, maar degenen die met korte mouwen 'lugeden' zullen dat waarschijnlijk niet nog een tweede keer doen.
De avond stond in het teken van de Maori's, de oorspronkelijke bewoners van NZ. Vlakbij Rotorua lag een Maori-dorp waar men kennis kon maken met de gebruiken en gewoontes van de Maori's. Elke afvaardiging toeristen moest een mannelijke chief uit hun midden kiezen om de Maori'stijdens de welkomstceremonie te begroeten. Deze ceremonie bestond uit veel intimiderend gedrag enhet uitsteken van de tong door de Maori's. Voor alle andere aanwezigen was dit ten strengste verboden. Na dehongi (neuszoenen) door de verschillende chiefs kon iedereen een kijkje nemen inhet dorp. Vervolgens kregenwe een zang en dans performancevoorgeschoteld waarbij de bekende 'haka' (krijgsdans dieookwordt gebruikt door het rugbyteam van NZ, de All Blacks) nietontbrak.Bij het bezoek zat een diner inbegrepen. De avond werdafgesloten in de populairste bar in town, deLava-bar, waar het tot in de nachtelijke uurtjes gezellig was.
Waimangu is het enige hydrothermale stelsel in de wereld waarvan het begin van activiteit aan de oppervlakte tot op de datum precies is aan te geven, nml. 10 juni 1886. Op die dag veroorzaakte een geweldige vulkaanuitbarsting het ontstaan van een groot aantal kraters in dit gebied. Het Totorua-Taupo gebied (Taupo's vulkanische zone) wordt gekenmerkt door spectaculaire verschijningen die het resultaat zijn van hun ligging in de Pacific 'Ring of Fire'. De 'Ring' geeft in Nieuw Zeeland de grens aan tussen de tektonische platen van de Stille Zuidzee en de India/Australische platen. Waimangu is een beschermd natuurreservaat. Veel van zijn geothermale verschijnselen worden erkend als van internationale betekenis.
De Tarawera vulkaan, het Totomahana bekken en de kraters van de Waimangu vulkanische vallei, allen gelegen langs een van 's werelds grootste breuken, zijn de locaties van de grootste uitbarsting die plaatsgevonden heeft in de Nieuw Zeelandse geschiedenis.
De volgende dag kreeg ik een excursie in de omgeving van Rotorua. Dit was een begeleidende wandeling langs spectaculaire vulkanen, warm waterbronnen, hete modderpoelen en spuitende geisers. Na de lunch zijn we naar het merengebied ten zuiden van Rotorua gereden. We hebben toen uitzicht gehad over Lake Tikitapu en Lake Torokakahi.
Daarna hebben we een boswandeling gehad door Burried Village en het bosrijke gebied rondom Lake Tarawera. 'S Avonds hebben we bij het haardvuur gezellig gegeten en gedronken.
Te Puia, de thermal areavan Rotorua met mud pools engeisers, waarvan we een paar erupties konden bewonderen. Na een lange busritarriveerden we in demiddagin Waitomo waar het legendarische blackwater rafting op het programma stond. Rond Waitomo liggen verscheidene grotten vol met gloeiwormen.
Laat in de middag ben ik met de bus naar Auckland gegaan. S'avonds aangekomen heb ik nog even Auckland bezichtigd en een kroeg gepakt om dan lekker naar bed te gaan.
De volgende dag maakte ik kennis met de belangrijkste hoogtepunten van Auckland. Een bezoek aan de haven verklaart waarom Auckland 'The City of Sails'wordt genoemd. Vanaf de top van Mount Eden hadden we een prachtige uitzicht over de stad, waarna we naar Kelly Tarlton's Antarctic Encounter zijn geweest. S'middags heb ik de hoge Sky Tower van 328 meter nog bezocht. De rest van de dag kon ik zelf in vullen.
Nieuw-Zeeland heeft slechts 4 miljoen inwoners en een kwart van hen woont in Auckland. Het mooiste uitzicht over Auckland is vanuit de Sky Tower, een toren van bijna 300 m. hoog en Mt. Eden, een van de 'pa's' in Auckland('pa' = heuvel die vroegergebruikt werd als fort door de maori's). Een city trip door Auckland zorgde ervoor dat ikeen bridgewalk kon doen overde Harbour Bridge enAuckland vanaf de groene heuvels van Devonport kon bewonderen. Een andere trip die de moeite waard was, was een bezoekje aan het vulkanische eiland Rangitoto. Dit eiland is ongeveer 650 jaar geleden uit de zee gerezen tijdens een vulkaanuitbarsting.Als je een voet aan walzet zie je dat Rangitotovrijwel geheel met lava is bedekt waaruit inmiddels vegetatie is gegroeid.Een klim naar dekrater die op bijna 300 m. hoogte ligt, wordt beloond met een superb view over Auckland endeomringende eilanden inde HaurakiGolf. Het hotel in Auckland ligt vlakbij de hoofdstraat en de avonden worden ingevuld met bezoekjes aan backpackersbars en het kijken van films. Het nightlife in Nieuw-Zeeland is wel wat bedeesder dan in Oz maar datbetekent wel dat ik het slaaptekort van de afgelopen dagen kan inhalen...
De volgende dag gaat mijn reis naar Nadi ( Fiji Eilanden)
Voor het thuisfront: mijn vlucht gaat om 2 maart, 09:25 uur lokale tijd. Dan vlieg ik naar Nadi.
Grtzz. Edwin
Dag 25 & 26 Milford Sound & Queensland
Vandaag ben ik met een bus door een van 's werelds grootste nationale parken gereden;
Het Fiordland National Park.
Om 11.00 uur vertrekt de boot voor een cruise door de 16 kilometer lange Milford Sound. De tocht duurt bijna twee uur en gaat tot aan de Tasmanzee. In de haven hebben we al een mooi uitzicht op de 1.692 meter hoge Mitre Peak, de hoogste berg ter wereld die direct uit zee oprijst. We zien ook direct een paar zeehonden die spelen met een gevangen vis.
Het hele Fiordengebied is erg beschermd en met de auto kom je niet ver. Om meer te zien of om verder het gebied binnen te komen moet je dit doen met behulp van boot, kayak of met Milford Track. Vanaf het water was het allemaal nog mooier en hoewel het zonnetje weg was, maakte dit het landschap nog mysterieuzer en meer Lord of the Rings-achtig.
Op de informatieborden zien we dat we ons nu in het Fiordland National Park bevinden. Dit park is het grootste nationale park in Nieuw Zeeland en staat - hoe kan het ook anders - op de World Heritage list. Grote delen van het park zijn ontoegankelijk, maar het fjord Milford Sound is redelijk eenvoudig te bereiken. Tenminste, als het weer meewerkt. Het Fiordland National Park behoort namelijk tot de meest regenrijke gebieden in de wereld. In Milford Sound regent het zo'n 200 dagen per jaar en in de winter valt deze regen in de vorm van sneeuw. Per jaar komt er gemiddeld 7.000 mm regen naar beneden!
De Milford Sound is miljoenen jaren geleden uitgesleten door een gletsjer en is nu gevuld met zeewater. De fjord is 330 meter diep en dit maakt het zelfs voor luxe cruiseschepen mogelijk om Milford Sound binnen te varen.
We varen langs recht uit zee omhoog rijzende bergwanden en de mist geeft het geheel een geheimzinnig sfeertje. Overal vallen kleine watervalletjes naar beneden, maar we varen ook vlak langs de indrukwekkende Bowen Falls die vanaf 160 meter hoogte naar beneden vallen. De boot vaart zo dicht langs de waterval dat we op het bovendek behoorlijk nat worden en als we het smalste punt in het fjord passeren, waait het zo hard dat we bijna van het dek worden geblazen. Als we naar de haven terug varen, krijgen we gezelschap van enkele dolfijnen. Onze dag kan niet meer stuk!
De volgende dag vlieg ik naar Rotorua.
Voor het thuisfront: mijn vlucht gaat om 28 februari , 08:50 uur lokale tijd. Dan vlieg ik naar Rotorua.
Groeten Edwin
Dag 20,21,22,23,24 & 25 Christchurch – Mount Cook (NZL)
Ben op zaterdag 21 februari vertrokken vanuit Melbourne naar Christchurch (NZL).
Tijdens mijn vlucht nog even de oogjes dicht gedaan, wat gegeten en gedronken en een flimpje gekeken.
Ben geland om 15:05 uur plaatselijke tijd.
Het weer is hier 21 graden met een stevig frisse wind. Heel anders dan in de stad Melbourne en weer een supermooie omgeving. Christchurch is een heel schattig plaatstje! De stad wordt ook wel de tuinstad van Nieuw Zeeland genoemd en wordt tevens beschouwd als de meest Engelse stad buiten Engeland.
Ik ben hier voor een verblijf van 3 dagen.
Chrictchurch is met 300.000 inwoners de grootste stad van het zuidereiland. Er is zo'n beetje altijd wat te beleven op straat. 'sAvondshelaas niet meer, want het lijkt erop dat alle Kiwi's vroeg hun mandje induiken.
De volgende dag heb ik een stadstour gemaakt door Christchurch en een bezoek gebracht aan het Canterburry Museum, de botanische tuinen en Port Hill. De middag was ter vrije besteding. Ben de stad nog even in geweest, heb nog een restaurantje gepakt en heb een wandeling gemaakt langs de Avon Rivier. Daarnaa een rit gemaakt met de historische tram.
S'avonds hier naar een cafe geweest en eigenlijk al weer op tijd naar mijn hotel gegaan.
De volgende ochtend moest ik vroeg opstaan ,06:00 uur om met de bus naar het Mount Cook National Park te gaan, onderweg nog prachtige fletsjermeren gezien.(red. Zie foto's ).
Dit is de hoogste berg van Nieuw Zeeland, Mount Cook, met een hoogte van 3754 meter.
Mount Cook wordt ook wel Aoraki genoemd door de Maori.
We hebben hier in de buurt van het Mount Cook National Park overnacht.
Tijdens mijn verblijf hier heeft het de hele poos geregend, alles was grauw en de bergen kon je amper zien omdat er veel donkere wolken ik de lucht hangen.
'S Morgens nog wel even een wandeling gemaakt van 2 uur (Kea point walk).
Dit is een stukje in het Engels:
(Start from the Hermitage lawn and cross the road to the track sign (or leave from the public shelter at the campground). This walk gently winds its way through sub-alpine grasslands and scrub to the Mueller Glacier moraine wall. The track passes through landscape that was formed in 1913 when a stream cut through from the glacier to the original Hermitage site, damaging the building. The walk ends at a viewing deck that gives stunning views of Mt Sefton and Footstool, the Hooker Valley, Mueller Glacier Lake and Aoraki/Mount Cook.)
De volgende dag gaat de route alweer verder naar Queenstown, (om 14:30 uur) dit gaat per bus.
Dit duurt ongeveer 4 uur, en 300 km verderop.
Queenstown is gelegen aan Lake Wakatipu, ik verblijf er 2 nachten.
Groeten Edwin
Dag 18 & 19. Melbourne,Sport- en cultuurstad van Australië
Dag trouwe fans. Eindelijk weer een verhaaltje vanuit het ooooh zo zonnige australie, melbourne om precies te zijn. Het is hier nu ook weer rond de 32 graden.
Gisteren aangekomen in Melbourne voor een verblijf van 2 dagen (1 overnachting).
Vanaf het vliegveld ben ik naar het hotel toe gebracht en in de middag het Dandenongs Natuurpark bezocht.
Ook heb ik een uitzicht gehad van een panoramisch Melbourne en Port Philips Bay.
Melbourne staat bekend als de sport- en cultuurstad van Australië. Deze stad organiseert ieder jaar belangrijke sportevenementen, zoals de Australian Open. Ook op
cultureel vlak kan Melbourne zeker tippen aan die andere Australische grootstad Sydney.
Melbourne is de stad van de podiumkunsten. Je vindt er meer theaters dan in eender welke andere stad. Toneel, klassieke muziek, opera, stand-up comedy...Voor ieder wat wils! Ieder
jaar vinden hier belangrijke culturele evenementen plaats zoals het Melbourne International Arts Festival en het Melbourne International Comedy Festival, één van de grootste comedy-evenementen ter
wereld. Verder heeft de stad nog een aantal belangrijke musea als het Melbourne
Museum, het grootste museum op het zuidelijk halfrond.
Verder ben ik nog naar de Queen Victoria market, het Fitzroy Gardens en Chinatown geweest.
'S Avonds naar 1 van de vele stadions geweest in Melbourne (hier hadden ze een Australian Kicker wedstrijd), dat is iets tussen het voetbal en het Australische rugby in. Wie het wil weten hoe het werkt moet maar even op internet googelen.
Daarna nog op stap geweest in 1 van de vele barretjes of cafe's.
Boehoe, dit is mijn laatste dag in Australie. Morgenochtend vlieg ik immers naar Christchurch. De afgelopen 15 dagen hier zijn echt voorbij gevlogen en ik heb het er reuze naar mijn zin gehad, zo erg dat ik dit land waarschijnlijk best wel zal gaan missen. Maar goed, gelukkig heb ik nog een paar mooie bestemmingen voor de boeg. De laatste dag in Melbourne heb ik niet zo heel veel bijzonders gedaan. Het meestinteressante was de dagtour gisteren naar Phillip Island, waar we eerst het heleeiland hebben gezien en uiteindelijk na zonsondergang de pinguins vanuit de zee aan land konden zien komen. Alleen getuigde de tribune die op strand voor toeristenwas gebouwd niet echt bepaald van goedesmaak. Hetzelfde gold voor alle Jappen die van de ene kant van de tribune naar de andere kant renden om maar niets van de 'pinguin parade' te hoeven missen. Gelukkig was het verboden om foto's of video-opnames te maken, anders was het dierenleed niet te overzien geweest....
Wanneer je bedenkt dat Australie zelfs nog groter is dan Europa heb ik de afgelopen dagen behoorlijk wat van het land kunnen zien: de aftrap was in Sydney, daarna ruim 1500 km gereisd naar Cairns in het noordoosten vervolgens naar Alice Springs en Uluru in het midden, via de oostkust naar Melbourne. Inieder geval reden genoeg om ooit weer eens naar Australie terug te gaan. Vooral de locals die er wonen zijn ergaardig, easy-going, informeel en nemen zichzelf(en anderen) niet al te serieus. Een mentaliteit om een voorbeeld aan te nemen!
Verder was het in bepaaldeopzichten eenland vol extremen: met cyclonen en overstromingenin het noorden en de grootste droogte sinds jarenin het zuiden. Ook het wildlife is spectaculair:van de30 giftigste slangen ter wereldkomen er 24 voor in Australie, daarnaast zijn er dodelijke kwallen,krokodillen, haaien, scorpio's, spinnen en dierendie nergens anders ter wereld voorkomen dan in Australie. Afstand heeft hier geen enkele betekenis: soms kan je honderden km rijden zonder iets tegen te komen.
Hoewel het qua voorzieningen en faciliteiten eigenlijk nauwelijks verschilt met Nederland is de natuur/landschap geheel anders. De mooiste dingen die ik hier gezien/gedaan heb zijn: Outback/Uluru, Great Barrier Reef, Valley of the Winds, Kangaroo Island, skydive, Kings Canyon en Sydney. Goed, dit was dan het laatste hoofdstuk wat Australie betreft. Mocht je ooit erover nadenken om deze kant op te gaan, doe het gewoon want het land is prachtig, debevolking vriendelijk,alle dagen zijnverschillend en het gevoel van vrijheid enorm.Elke dag weer proberen om erhet maximale uit te halen,that'stravel!!!See ya next time!
Voor het thuisfront: mijn vlucht gaat om 21 februari , 09:45 uur lokale tijd. Dan vlieg ik naar Christchurch (NZL).
See you in Nieuw Zeeland.
Groeten Edwin
Dag 15, 16 & 17 Adelaide en Kangaroo Island.
Vanuit Alice Springs is het bijna 2 uur vliegen. Vanuit de lucht kun je stad goed overzien. Het vliegtuig gaat direct over het centrum. Ik heb het over Adelaide, de 4e stad van Australië. Vanuit het vliegtuig kun je precies zien waar het centrum ligt. Een afgebakend blok met enkele wolkenkrabbers (maar niet veel), en geheel omgeven door bomen en parken. Het valt des te meer op, omdat alles om het centrum heen bestaat uit woonwijken die er allemaal even vlak en exact hetzelfde er uit zien. Het centrum van Adelaide is uitgebreid, maar het voelt niet groot aan. De wolkenkrabbers die er zijn, zijn niet heel groot en de rest bestaan vooral uit laagbouw. De parken om het centrum heen zijn mooi en zeker een aanrader om op een hete dag onder een boom te gaan zitten in het gras. Dat was nodig ook, want tijdens mijn eerste verblijf in Adelaide was het rond de 37 graden, de warmste zomerdag tot nu toe in Adelaide.
Na ankomst in Adelaide onmiddellijk de toerist uitgehangen. Ben wat fotootjes gaan maken van het National Soldier War memorial, Adelaide river en festival grounds. Adelaide is net zoals Sydney een hele mooie stad. Ook op het gebied van architectuur!
De volgende dag ben ik per bus en ferry naar Kangaroo Island gegaan, hier overnacht ik 1 nacht. We werden begroet door enkele dolfijnen die door het kleine haventje zwom. Kangaroo Island is een eiland van 150 kilometer lang en 57 kilometer op zijn breedst. Omdat het een eiland is,zijn de natuur en de dieren op het eiland gevrijwaard van de problemen van het Australische vasteland, zoals de vossen en de konijnen die geintroduceerd waren in Australië. Kangaroo Island staat bekend om het feit dat er hier circa een miljoen kangaroes en wallabies (kleiner soort kangaroes) zijn. Daarnaast zijn er hier zeeleeuwen en pinguins
Samen met de gids en een groep reisgenoten ( De groep bestaat uit slechts 14 man, maar morgen worden we samengevoegd met de twee-daagse tour naar Kangaroo Island ), heb ik een bezoekje gebracht aan de zeehondenkolonie van Seal Bay en een opvangcentrum voor wildlife.
Het nieuws werd de afgelopen tijd in Adelaide beheerst door 1 man: Lance Armstrong. Voor degene die niet weten wie dat is. Lance Armstrong is de zevenvoudige winnaar van de Tour de France (wielrennen) die heeft besloten om weer terug te keren in het wielerpeloton. Op 18 januari begint in Adelaide de Tour Down Under, de grootste wielerwedstrijd van Australië. Dit was de eerste officiele wedstrijd van Lance Armstrong. Australië is uberhaupt al sportgek. Op TV zijn meerdere sportkanalen en elke stap die een sportman of vrouw hier doet wordt compleet geanalyseerd. Een evenement met Lance Armstrong trekt dus veel aandacht.
Zelf heb ik de Tour Down Under niet zien omdat ik in februari pas in Adelaide ben aangekomen en hij verreden is in januari.
De 2e dag op Kangaroo Island begon met Kayakken. De mensen van de 2-daagse tour kwamen 's-middags pas bij de groep, dus het was lekker rustig. Althans, tot het watergevecht begon. Wie zegt er dat de Zwitsers altijd neutraal zijn? Als op watergevechten aankomt nemen ze geen gevangen. Goed dat ik er aan gedacht had om droge kleren mee te nemen. Het weer vandaag is compleet anders dan gisteren. Gisteren was het 37 graden en onbewolkt, vandaag was het niet meer dan 24 graden en bewolkt, af en toe een regenbuitje. Ik was blij dat we gisteren zijn gaan zwemmen. Dat was in helder en koud water. Heerlijk. Vandaag kon je ook gaan zwemmen, maar dit was voor de bikkels. Het water was ijskoud, alsof het rechtstreeks van Antarctica kwam, dat het bewolkt was hielp ook niet mee. Het was net de nieuwjaarsduik in Scheveningen (PS: Ik was dus ook een van die bikkels). Na een roofvogel-show (waarbij ik ook een vogel in mijn handen had), gingen we naar het Flinders Chase National Park, waar ze naar de zeeleeuwen gegaan zijn. Op de rotsen zagen we ze daar liggen. Overigens ik heb het niet over zeehonden die over hun buik schuiven (zoals in de Waddenzee), maar zeeleeuwen die op hun flippers/poten lopen/schuiven). 's Avonds na het eten bij, zijn we in het donker gaan kijken naar de pinguins (omdat ze alleen 's nachts actief zijn, tussen 19:30 uur en 20:30 uur). We hebben er een paar gezien, maar ze deden het blijkbaar rustig aan vannacht. Op de weg terug naar het hotel vroeg ik me af waarom ze dit eiland Kangaroo Island noemen. Ik had nog maar 1 kleine wallaby gezien. Dat viel een beetje tegen. Een opmerking: kangaroes en wallabies zijn nachtdieren. Vlak bij het hotel zagen we vanuit de bus ineens tientallen kangaroes en wallabies grazen in het veld net naast een boerderij. Ik heb al veel kangaroes bij elkaar gezien, maar dat was in een dierentuinen, zoals Australia Zoo. Hier liepen ze wild rond. De eerste die vanuit de bus zagen in de licht van de komlampen sprongen gelijk weg. 'Geen probleem', zei de gids. Met bus enal reed hij het veld op en bleef daar rondjes rijden zodat we telkens overal wallabies en kangaroes zagen. In de avond zijn we terug gegaan per ferry en bus naar Adelaid voor onze overnachting
Na 2 drukke dagen op Kangaroo Island is het al weer tijd voor mijn volgende bestemming en dat is Melbourne.
Adelaide: weer een stad die ik kan afstrepen van mijn Te Doen/Te Zienlijst...
Dag 12,13,14 & 15 Ayers Rock - Kings Canyon & Alice Springs
Hallo allemaal!
Eergisteren ben ik aangekomen in Uluru (Ayers Rock) na een vlucht van 02:45 uur. Na aankomst ben ik door een busje opgehaald en naar mijn hotel gebracht ( Het Ayers Rock Resort ).
In de middag heb ik een bezoekje gebracht aan de Olgas, een verzameling van 30 kleinere monolieten en de Valley of the Winds. 's Avonds heb ik van de zonsondergang genoten bij Avery Rock, waarbij de rots een aantal spectaculaire kleurveranderingen onderging. (red. zie foto's )
Vanmorgen zijn we al om 5.00 uur op pad gegaan zodat we met de zonsopgang bij de Uluru konden zijn. Hoe vroeg dit ook mag klinken, we waren zeker niet de enige! Bussen vol toeristen reden het park binnen (en dan was het vandaag nog een rustige dag). Maargoed, dat mocht de pret niet drukken. Toen de zon op kwam om 6.31 uur hadden we prachtig zicht op de steeds meer oranje wordende Ayers Rock. De rots verandert namelijk steeds van kleur.
's Avonds is hij heel donker, dan lijkt hij paars/aubergine en als de zon op komt wordt hij steeds roder en daarna prachtig oranje. Het is inderdaad een heel bijzonder en indrukwekkend natuurverschijnsel. Om 8.00 uur zijn we met een ranger het park in gegaan en met een groepje van 7 personen hebben we de 'Mala-walk' gedaan. Zeer interessant om te horen hoe deze rots vroeger het huis van de Aboriginals was. Dit volk woonde hier gewoon, in de holtes van de rots. Er is een mogelijkheid om de rots te beklimmen, maar ze hebben het liever niet. Ten eerste is deze rots van grote religieuze betekenis voor de Aboriginals en ten tweede is het gewoonweg vaak veel te warm om zo'n steile klim te maken. Als de weersvoorspelling 's morgens al meer dan 37 graden is, dan wordt de klim gesloten. Simpelweg om de mensen tegen zichzelf te beschermen. Jaarlijks kost het gemiddeld twee mensen het leven en talloze mensen raken slechts gewond. Vandaag is het rond de 43 graden, dus was de klim gesloten.
Heb daar divers aboriginal tekeningen gezien. De Aboriginals handelen vanuit twee werelden: De fysieke wereld en de Tjukupa ( = dreamtime) een spirituele wereld. Dit is een soort bijbel voor hun die op een soort sprookjesachtige wijze geschreven is. Vanuit deze droomtijd vertellen de aboriginals dat er bij Uluru een strijd tussen twee mythologische wezens heeft plaatsgevonden. Een voorbeeld van een dreamtime story.
In de middag ben ik per bus vertrokken naar Kings Canyon voor de volgende overnachting. Gelukkig dat ze airco aan boord hadden ander is het niet uit te houden in de felle zon.
De volgende dag heb ik de adembenemende Kings Canyon in Watarrka National Park bezichtigd. Dit was nog maar enkele jaren geleden een geheime tip voor de backpackers, maar inmiddels heeft Kings Canyon zich tot een van de grootste attracties in het Northern Territory ontwikkeld. Deze meer dan 100 meter hoge zandstenen wanden van de kloof zijn gevormd door een miljoenen jaren durend erosieproces. Ze bevatten fossielen van zeedieren en er zijn zelfs sporen van de golfslag van de oude zee te zien. Je kan via verschillende paden langs de rand van de kloof lopen, vanwaar je een schitterend uitzicht hebt op de vallei beneden, ‘The Garden of Eden'. Het wordt misschien een eentonig verhaal, maar om de uitgebreide walk te doen (6 kilometer door de bergen) moet je echt vroeg beginnen. Om 10.00 uur wordt dit traject namelijk alweer gesloten als gevolg van de hitte. Wederom een vroegertje s'morgens, om 5.30 uur ging de wekker.
S' middags ging de reis verder met de bus naar Alice Springs, waar ik twee nachten zou verblijven.
De volgende ochtend was ter vrije besteding. Heb me dan ook lekker uitgeslapen, was wel even toe aan een goede nachtrust. Heb de laatste dagen toch wel een druk schema gehad en
s' avonds ook nog eens een keer de bloemetjes buiten gezet. Het breekt je dan wel echt op.
S'middags heb ik een tour langs de belangrijkste attracties van Alice Springs gemaakt en heb ik een bezoek gebracht aan de Royal Flying Doctor Service en Telegraphic Station.
Dit is Australië pur sang: rode aarde, adembenemende natuur en hartelijke mensen. Het Red Centre met de stad Alice Springs als middelpunt is een van de belangrijkste bestemmingen van Australië. De stad is vernoemd naar de permanente waterbron Alice Spring. Het is een levendige stad die jaarlijks 400.000 bezoekers trekt en vormt een goed vertrekpunt voor de mooie natuur in de omgeving. De originele bewoners zijn nog steeds de Aboriginals van de Aranda stam. Lokale Aboriginal cultuur en tradities worden tentoongesteld door de kleurrijke kunstwerken van lokale artiesten, in de diverse galeries en kunstcentra die door het hele stadje verspreid liggen.
Dit is mijn laatste dag hier alweer, ga straks naar Adelaide.
Voor het thuisfront: mijn vlucht gaat om 17 februari , 11:40 uur lokale tijd. Dan vlieg ik naar Adelaide.
See you next time!
Grtz. Edwin